Programowanie jest i sztuką i rzemiosłem. W obu przypadkach opanowanie warsztatu jest podstawą. 

Python jest najpopularniejszym językiem programowania, łatwym do nauczenia się przez początkującego, a jednocześnie mocnym i uniwersalnym. Można w nim pisać obiektowo i proceduralnie, można pisać proste skrypty i rozbudowane aplikacje. Mimo, że to język interpretowany, program w nim napisany wykonuje się nad wyraz szybko. Dlatego Python jest liderem w systemach AI i data science. Składnię Pythona często wykorzystuje się jako wzorcową składnię uniwersalną do prezentacji i tłumaczenia algorytmów. Oczywiście Python nie zastąpi Javy w rozbudowanych i architekturowo skomplikowanych wielkich systemach, ani języka C++ lub Rust czy Go w oprogramowaniu systemowym, ale to tylko świadczy o mocy i pewności siebie Pythona, który nawet nie próbuje swoich sił w dziedzinach, do których nie został stworzony. Dlatego „myślenie Pythonem” wcale nie jest nadużyciem semantycznym, coś w tym rzeczywiście jest. 

Allen B. Downey napisał podręcznik do Pythona. Słowo „podręcznik” jest tu jak najbardziej na miejscu. Książka uczy Pythona konsekwentnie, z lekcji na lekcję odkrywając kolejne warstwy i cechy języka. Cierpliwy czytelnik „przerabiając” kolejne rozdziały, studiując przykłady i odrabiając dołączone do każdego z nich lekcje ma wielką szansę rzeczywiście posiąść praktyczną umiejętność programowania w tym języku. Kto wie, może nawet zacznie myśleć pythonicznie, co byłoby wielkim ukłonem w stronę Autora, który postawił przed sobą taki cel.

„Myśl w języku Python” to solidny, kompletny podręcznik. Omówione są w nim wszystkie aspekty Pythona, od absolutnych podstaw dla dopiero zaczynających przygodę z programowaniem po obszernie wyłożone programowanie obiektowe. 

Dużo uwagi przyłożono do struktur danych Pythona, które są jego wyróżnikiem i czynnikiem, który zdecydował o jego przydatności do programowania przetwarzania danych, zarówno liczbowych jak tekstowych i rozbudowanych strukturalnie. Gdybym miał wymienić jedną najważniejszą cechę Pythona, która zdecydowała o jego sile i popularności, wymieniłbym listy i słowniki oraz coś, co można nazwać „wszystko w Pythonie jest obiektem”. 

Jest jeszcze jedna cecha Pythona, o której warto powiedzieć wahającym się, czy zacząć się go uczyć. Otóż jest to język bardzo czytelny, wręcz można odnieść wrażenie, że nie jest to język programowania, ale sposób opowiadania o algorytmie. Pewnie dlatego jest używany jako metajęzyk w książkach traktujących niekoniecznie o programowaniu. I dlatego skłonił autora do użycia słowa „myśleć” w tytule książki. Bo coś w tym jest.

Nie będę wymieniał tytułów wszystkich rozdziałów, wiadomo, że będzie o wszystkim, o słownikach, funkcjach, klasach i obiektach, krotkach, debugowaniu i analizie tekstu. Zacytuję tylko tytuł pierwszego rozdziału: „Programowanie jako sposób rozumowania”. 

To trzecie wydanie książki, a to świadczy o dwóch rzeczach: po pierwsze dwa pierwsze wydania sprzedały się, po drugie Autor miał szansę (i zapewne z niej skorzystał) poprawić błędy, uzupełnić i udoskonalić treść. Wiadomo, że pierwsze wersje podręczników (i programów) często nie są ideałem. 

Allen B. Downey „Myśl w języku Python. Nauka programowania. Wydanie III”, Wydawnictwo Helion, 2025

Notka o autorze:

Allen B. Downey jest emerytowanym profesorem Olin College, znanym autorem podręczników z zakresu informatyki i analizy danych. Obecnie pełni funkcję głównego data scientist w PyMC Labs.